မေမေ မမေ့နိုင်ပါ
မေမေ….””သား…………”မေမေ့ထူးသံက မပီတိုးလှစွာ….လရောင်အောက်မှာ မခင်မှီ နှုတ်ခမ်းသားများ တစ်ဆတ်ဆတ် တုန်ရီနေကြသည်။မိမိအဖြစ်က လူကြားလို့မှမတော်တစ်ဦးတည်းသော သားတော်မောင်ကိုမှ ပြန်ချစ်မိရသည်။သားဆံနွယ်လေးများကို မခင်မှီချစ်သည်။နှာတံစင်းစင်းလေးကိုရော နီစွေးနေသည့် နှုတ်ခမ်းများကိုရော မခင်မှီချစ်သည်။ဝမ်းဗိုက်ပေါ်မှ ကြွက်သားများကိုလဲချစ်သည်။မခင်မှီ မလွန်ခင်က ထိန်းခဲ့ပါသေးသည်။သို့သော် သားတော်မောင်ကလဲ မေမေ့သွေးမို့ မေမေ့ကိုပဲ ချစ်ပေးခြင်ပါသည်ဟု့ဆိုလာသောအခါ မဆွတ်ခင်က ညွှတ်ချင်နေသော မခင်မှီ မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါချေ။ပဲခူးဇိုင်းကနိုင် ဘက်တွင် မိဘဘိုးဘွားလက်ထက်ထဲက နေထိုင်လာကြသော ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ သားအမိနှစ်ဦး အေးချမ်းစွာနေလာခဲ့ကြသည်။ပဲခူးဈေးထဲတွင် မခင်မှီက ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ လယ်ကွက်များ အိမ်အလွတ်များ အငှားချထားသောငွေရယ်…
