မြူခိုးနှင့်တိမ်တောင်
မောင်လေးနော်..နင်..နင့်မျက်လုံးကြီးတွေကလွန်လွန်းပြီ.အမေ့ဖင်ကြီးတွေမှာချည့်ပဲ ဝဲနေတာ..ဟွန်း “မမကြီးကမပွင့်တစ်ပွင့်နဲ့တိုးတိုးကပ်ပြောတာပါပဲ။ဒါပေမယ့် တကယ်ခိုးကြည့်နေတုန်းအပြောခံရတာဆိုတော့ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးဖိန်းဖိန်းရှိန်းရှိန်းဖြစ်သွားပြီးနီရဲသွားတာပေါ့။” ခိခိ..ပြောပစ်..မိစံပါယ်..ငါလည်းကြည့်နေတာကြာပြီ.နင့်မောင်က ငါ့နို့တွေကြည့်လိုက်.သူ့အမေဖင်ကြီးကြည့်လိုက်နဲ့ စိတ်ကူးတွေယဉ်နေတာ..အခု နင့်နို့တောင်မှ အဆစ်ပါလာပြီ.. ဟီးဟီး..ခွေးမျိုးလေး “အနားရောက်လာရင်းနားစွန်နားဖျားကြားမိတဲ့ဒေါ်လေးမြလွင်ကဝင်ပြောတော့အောင်ထွေးသူ့အစ်မနဲ့အတူဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာကထ,ထွက်ပြေးဖို့ပြင်တာပေါ့။ပြေးမယ်လို့မတ်တပ်ရပ်လိုက်မိပေမယ့် စံပါယ်ကပုဆိုးလှမ်းဆွဲထားပြီးတစ်ခိခိရယ်ရင်း” ပြန်ထိုင်နော်..ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်သွားမှငါ့ကိုအပြစ်မပြောနဲ့..ပုဆိုးဆွဲချွတ်လိုက်မှာ ဟင်းမလုပ်ဘူးမထင်နဲ့..ငါကငါ့လင်လီးမြင်ဖူးလို့ရိုးနေပြီ ဆရာ..”ပန်းပင်တွေကိုရေလောင်းနေတဲ့အမေ့အနားမှာလာကူနေတာဆိုတော့အောင်ထွေးရဲ့ ပုဆိုးနွမ်းလေးကရေတွေစိုပြီးဖင်တွေ ပေါင်တွေနေရာကအသားနဲ့ကပ်နေတာ။ပြန်မထိုင်ပဲရုန်းနေပြန်ရင်လည်း ကျွတ်လျင်ကျွတ်..မကျွတ်လျင် ပြဲသွားမှာသေချတယ်လေ။အတွင်းခံကလည်းဝတ်လေ့ဝတ်ထ,သိပ်မရှိတော့ပုဆိုးအကျွတ်ခံလို့ကဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ။သူ့အစ်မနံဘေးမှာ ပေါင်လုံးကြီးတွေပူးကပ်နေတဲ့အထိကပ်ထိုင်ရပြန်တာပါပဲ။” သူကြည့်မယ်ဆိုလည်း ကြည့်လောက်တယ်ဟဲ့ စံပါယ်ရဲ့..ပြောလို့ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်.ငါ့အစ်မ..ရုပ်မချောလို့သာပဲ ဖင်ကြီးတွေကဖုကော့ ပြည့်တင်းနေတာများ.လိုးချင်စရာကြီး..ကလေးသုံးယောက်အမေတဲ့ ဘယ်သူမှမယုံကြဘူး..”ဒေါ်လေးမြလွင်ကပန်းပင်တွေရေလောင်းနေတဲ့ အောက်ပိုင်းမစို့တစ်စို အမေ့နောက်ပိုင်းအလှကို အားကျမက်မောစိတ်နဲ့ငေးကြည့်ရင်းတစ်ယောက်ထဲပြောသလိုနဲ့ရေရွတ်နေတယ်။ဒီတစ်ခါတော့ မမကြီးကအောင်ထွေးပုဆိုးကိုဆွဲထားလျက်နဲ့ ဒေါ်လေးမကြားရမှာသေချာအောင်နားနားမသိမသာကပ်ပြီးလေသံတိုးတိုးလေးနဲ့မေးတာ..သူ့နို့ကြီးတွေကလက်မောင်းကိုအိကနဲဖိပြီးပိကပ်နေတယ်…” လီးတောင်နေတာ မလား..မောင်လေး “နွေးထွေးတဲ့အာငွေ့က…
